Trzy historie związanych ze sobą osób, które połączył jeden wspólny mianownik - śmiertelna choroba bliskiego. Każda z rodzin inaczej radzi sobie z nową, ciężką sytuacją. Pojawia się gniew, odwaga, współczucie, a nawet żartowanie z zaistniałej sytuacji...
Newman stworzył film, który w dużej mierze przypomina sztukę teatralną, aktorzy robią robotę (choć właściwie jedyna ciekawa postać to ta, kreowana przez Joanne Woodward), ale żadnej głębi raczej tu nie uraczymy. Reżyser (bardzo dobrego z resztą) "Rachelo, Rachelo ", chce wzruszać, ale w efekcie można tylko obojętnie wzruszyć ramionami. Przesadzony melodramatyzm, tanie filozofowanie i emocje rodem z sezonowej wyprzedaży sprawiają, że nie ma tu na czym zawiesić oka ani ucha. Czyżby Nieugiętemu Lukowi zabrakło inspiracji, a może weny? Nie wiadomo, ale niestety bardzo da się odczuć, że "The shadow box" jest przegadany, nieprzemyślany i nie serwuje widzowi żadnych cennych wartości. Szkoda, bo mogła wyjść z tego mała perełka.