Muszę się zgodzić z twoim zdaniem. Kilka scen dość drażniło, a niedzwiedz to była dla mnie kompletna pomyłka. Jednak poza tym film jest całkiem niezły, dobra rola Newmana i nie najgorzej się to ogląda, mimo, że w pewnym momencie zastanawiałem się "kogo oni chcą nabrać?" Film dostaje ode mnie średnią 7, głównie za osobę Newmana.

Świadom jesteś istnienia, czegoś takiego jak groteska?

Sama "przynależność" do groteski nie jest miarą czegokolwiek, bo tak groteska jak komedia czy tragedia mogą być udane lub nie, albo po prostu przeciętne jak ten oto film.

Może troszkę jaśniejszą odpowiedź poproszę. Bo nie wiem czy twój komentarz ma mi udowodnić, że nie mam pojęcia i gustu filmowego a założyciel tematu wręcz przeciwnie?

Proszę bardzo. Nie chodzi mi o przyznawanie racji, ale o ich... rozdanie. Założyciel tematu być może nie wyczuł groteskowego punktu widzenia, ale - moim zdaniem - ma rację w ogólnej ocenie filmu. Ty dałeś mu prztyczka, niby słusznie, jednak... po co? Jaśniej nie będę pisał, bo nie.

Po raz kolejny okazuje się, że po prostu nie jest ładne co jest ładne, ale co się komu podoba. Dla mnie ten film to przezabawne, fenomenalnie zagrane przez Newmana arcydzieło. Urocze i zabawne. Pastisz westernu, z całą tą dziś modną postmodernistyczną warstwą odniesień i nawiązań. Tym filmem odkryłem Newmana, i było to odkrycie na całe życie. Pamiętam kiedyś, przed emisją tego filmu dość długą dyskusję krytyków filmowych. Jeden z krytyków stwierdził coś w rodzaju, że Paul Newman nie był prawdziwym aktorem, prawdziwą gwiazdą gdyż był zbyt perfekcyjny, a to już nie było aktorstwo. Krytycy się posprzeczali, po czym wyświetlono Sędziego. Obejrzałem drugi raz, będąc ponownie pod wrażeniem, jak wiele lat wcześniej. Zwróciłbym również uwagę na rolę Newmana w Niemym kinie Brooksa. Newman miał taką lekkość i dystans do swoich ról - grał jakby na luzie. Aż wierzyć się nie chce, że stała za tym Metoda.
Sędzia z Teksasu - kto co lubi, ja uwielbiam.